یه تمایل وسوسه‌کننده و مریضی تو وجودم هست، که دوست دارم قهر کنم و تقصیرا رم بندازم گردن طرف. نمی‌دونم چرا هست. نمی‌دونم چجوری درستش کنم. هیچ حالت دیگه‌ای هم منو راضی نمی‌کنه. اگه قهر نکنم، حس می‌کنم یه ظلمی بهم شده و ساکت موندم. اگه نندازم گردن طرف، و حسِ عذاب‌وجدان رو بهش منتقل نکنم، انگار کارم ناقص بوده. گاهی این‌کار لازمه. ولی گاهی هم باید در برابرش مقاومت کنم که در برابر هر حرف و رفتاری که ناراحتم می‌کنه این کارو نکنم.
درباره این سایت